awake ? a cup of coffee will make you feel better.

พายเรือเพื่อเจ้าพระยา

read | story by Nonlany

เป็นตัวแทนร้านมาร่วมพายเรือเก็บขยะกับอาจารย์ปริญญา ถามว่าพายเรือเป็นไหมตอบเลยว่าไม่เป็น มีเวลาหัดและฝึกซ้อมแค่สองอาทิตย์แล้วลุยเลยลงแม่น้ำเจ้าพระยา พายเรือเฉลี่ยวันละ 40 กิโลเก็บขยะถามว่าหนักไหมถ้าไม่ฝึกมาก็โหดมาก ตอนนี้ถึงศาลาว่าการปทุมธานี รวมระยะ ณ ตอนนี้ได้ 305 กม. จาก 400 กม. ผ่านมา 9 วันแล้ว อีก 2 วันก็พายถึงธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์ ขยะที่เก็บได้แต่ละวันนั้นเยอะมาก เก็บขยะในน้ำนั้น เหม็นมาก ทุกกอผักบุ้งที่ลอยน้ำมามีขยะ ขยะที่เจอส่วนใหญ่ขวดน้ำ ขวดเครื่องดื่มชูกำลัง กล่องโฟมกล่องนม ชามโฟม กระป๋องยาฆ่าแมลง รองเท้า ขยะที่มัดเป็นถุง แพมเพอร์ส และ กระทง แต่ละพื้นที่ก็เจอขยะที่แตกต่างกันไป ขยะที่เจอเยอะสุดก็คือรอบเกาะเมืองอยุธยารองลงมาก็ชัยนาท ที่เจอน้อยสุดก็ปทุมธานี นอกจากเรื่องขยะเหม็นๆ เรายังเจอเรื่องดีๆ ที่น่ารักอีกมากมาย หลายพื้นที่บรรยากาศดีมากๆ เห็นแล้วคิดต่อเลยว่าทำการท่องเที่ยวได้ บรรยากาศยามเช้า และยามเย็น กลางสายน้ำเจ้าพระยา เราเคยเห็นแต่หาดทรายในทะเล เรามีหาดทรายสวยสวยในแม่น้ำเจ้าพระยาด้วย ที่สิงห์บุรีเราเห็นเด็กเด็กเล่นน้ำที่ริมหาดทราย บรรยากาศขายทะเลเลยนะเพียงแต่ไม่มีต้นมะพร้าว เป็นจังหวัดที่อยากกลับมาอีกครั้งเพราะคนที่นี่น่ารักและใจดีมาก กิจกรรมในพื้นที่ก็สนุกมากด้วย เคยไปอยุธยาหลายครั้งก็ได้แต่นั่งรถปั่นจักรยานแต่คราวนี้ได้พายเรือในคลอง วิวมุมในคลองสวยมาก […]

เห่อของเล่นใหม่ไถกลับบ้าน

read | story by Nonlany

นึกสนุกอยากได้เหงื่อมากกว่าปั่น เหนื่อยน้อยกว่าวิ่ง และเร็วกว่าเดิน ก็ตัดสินใจถอยของเล่นมาใหม่ เป็นพาหนะที่ดูสนุกใช้ได้ เคยเห็นเด็กๆไถไป รร. กัน (ในต่างประเทศ) ตอนที่ยืมของหลานมาเล่นก็สนุกดีนะ ทำการบ้านหาข้อมูลเจอแบบไฟฟ้าก็น่าสน แต่น้ำหนักไม่ได้ต่างกับจักรยาน มาคิดๆว่ายังต้องแบกข้ามสะพานลอย เอาไว้เชื่อมต่อรถโดยสารสาธารณะ ถ้าต้องแบบหนักแบบนี้ซื้อเพื่ออะไร จักรยานที่ใช้ก็ไม่ต่างกัน เกือบลืมวัตถุประสงค์หลัก ใช้ออกกำลังกาย และเดินทางได้ รองเท้าวิ่งดีไหมคู่เดียวจบ แต่ต้องมีเป้ใส่เสื้อผ้าด้วยนะ ความสามารถในการวิ่งก็น้อยนิดเหลือเกิน เร็วกว่าเดินนิดเดียว และเหนื่อยมาก ลองไปดูร้านรวมอุปกรณ์กีฬา ไปดูสิว่ามีอะไรช่วยในการเดินทางได้บ้าง สเก็ต คู่เดียวก็สะดวกดี แต่ความสามารถยังไม่มี แล้วก็หนักด้วย ใส่ไปที่ขาก็ยังวิ่งไม่ถนัด สเก็ตบอร์ดดีไหม โอ้โหยากเข้าไปอีก ถ้าเล่นๆก็ลงได้ ไม่รู้จะบังคับเลี้ยวยังไงดี คงต้องมีสนับเข่าและศอกด้วย และใช้เวลาฝึกอีกพักใหญ่ๆเลย วันแรกไปก็แค่ลองยังไม่ตัดสินใจ ถึงทางร้านจะมีนโยบายคืนสินค้าและคืนเงินได้หากไม่ถูกใจก็ตาม หลังจากลองไถไถอยู่ในห้าง ก็พบความสนุก ไหลลื่น บังคับทิศทางได้ น้ำหนักกำลังยกพอดี พับได้ เข็นได้ มีกระเป๋าใส่ และยังมีโช้คนุ่มๆไว้รอบรับแรงกระแทก ถูกใจเลย คนขายก็บอกว่าขายดีมากนะ รุ่นนี้ใช้ในเมือง ถ้าจะเอาก็ต้องรอเพราะของหมด ราคาก็พอๆกับจักรยานพับเริ่มต้นแบบทั่วไป ขอไปนอนคิดแล้วมาใหม่ค่ะ ถามตัวเอกหลายทีว่าจำเป็นหรืออยากได้ […]

บาเจาะ-สุไหงโก-ลก

read | story by Nonlany

ส่งต่อมิตรภาพ บาเจาะ ตากใบ สุไหงโก-ลก เริ่มจากเมื่อปีก่อนมาปั่นจักรยานที่ยะลา ปัตตานี นราธิวาส ทำให้ได้มีโอกาสรู้จักน้องคนหนึ่งที่เป็นคนท้องที่บาเจาะ ทริปนี้เหมือนกลับไปหาน้อง ครบ 1 ปีพอดี ทีแรกตั้งใจไปฮาลาบาลา แต่พอสอบถามไปยังเจ้าหน้าที่ถึงรู้ว่าเวลานี้น้ำขึ้นสูง ต้องรอ พ.ค. ถึงจะเข้าไปได้ แผนเลยเปลี่ยนเป็นไม่มีแผน การเดินทางแบบนี้ชวนใครก็ยากมาก เพราะแผนคือไม่มีแผน แล้วแต่ว่าจะเจอใคร เจออะไร รู้แค่วันเดินทาง ขอต้อนรับการกลับมาของ แจนแจน ผู้ร่วมทริปไม่มีแผน มีแค่ความเข้าใจ ทริปนี้เราไปแบบ backpack เป้ 1 ใบ กับรองเท้าคู่ใจ จากหาดใหญ่พวกเราสองคนต่อรถตู้ไปลงบาเจาะ ต้องขอบคุณพี่ฮวงมากๆ ที่พาน้องไปเลี้ยงข้าวและส่งถึงท่ารถ แม้ว่างานจะยุ่งก็ยังแบ่งเวลามาดูแล สามชั่วโมงกับบรรยากาศความร่มรื่นของต้นไม้สองข้างทาง และ ผู้คน โอ้ว…ปักษ์ใต้บ้านเรา เรียกคนขับลุงๆ ไม่มีเสียงตอบ ได้ยินอีกคนเรียกแบขานรับทันที อ๋อ “แบ แบ” จอดบาเจาะด้วยนะคะ ลงมายืนที่เดิม ที่ปีก่อนแค่ปั่นผ่าน เจ้าหน้าที่ตำรวจที่ชุดเหมือนทหารเข้ามาทักทาย ดูเป็นมิตรมากมาย ระหว่างคุยกันก็เห็นชาวบ้านเอาของกินมาแบ่งให้ แจนเลยแบ่งมะม่วงเบาที่ได้เป็นของฝากจากหาดใหญ่ให้พี่ทหารกระปุกนึงด้วย มาแล้วครับ […]

หลงรักนนท์

read | story by Nonlany

เริ่มหลงรักนนทบุรีตอนที่นั่งรถไฟฟ้าสายสีม่วง หน้าต่างรถไฟกว้างๆ มองได้แบบไม่มีขอบกั้นบังสายตา ตอนรถไฟกำลังข้ามแม่น้ำ มุมนี้คล้ายดูวิวทะเล มองไปได้ไกลสุดๆ เท่าที่เราสามารถ ยังไม่มีตึกสูงมาขั้นตัดบรรยากาศ มองไปอีกทางก็ยังครึ้มไปด้วยต้นไม้เขียวๆ นั่งรถไฟ MRT ต้นสายมาสุดสาย อย่าลืมออกมาจากสถานีแล้วซื้อบัตรเข้าไปใหม่นะ ไม่งั้นจะโดนค่าปรับหลายเท่าอยู่เพราะเลยเวลา เคยปั่นไปนนทบุรีอยู่หลายครั้ง ส่วนใหญ่ก็มาสุดทางที่หอนาฬิกาแล้ววนกลับ เมื่อตอนปั่นแรกๆ เกือบสิบปีแล้ว ได้รู้จักพี่ๆกลุ่มจักรยานเสือเมืองนนท์ พามุดไนท์ทริปแถวนั้น แต่ก็จำทางไม่ได้หมด เพราะมืดมาก ไปเองมาล่าสุดก็ปั่นไปตลาดนกฮูก จากรถไฟฟ้าคราวนี้ลองกลับด้วยเรือ ลองเดินบ้างเพราะส่วนใหญ่ของพื้นที่เป็นตลาด เกรงใจแม่ค้าพ่อค้า จักรยานจะเข้าไปรบกวนไหมถ้าเราไม่ได้ซื้ออะไร ใช้เป็นแค่ทางผ่าน เดินไปเรื่อยๆ ใช้ความสนุกของตัวเลขที่บอกว่าวันนี้ใช้พลังงานไปกี่แคลลอรี่เป็นตัวจุดประกายสร้างแรงบันดาลใจให้อยากเดิน ในความเป็นจริงรู้ตัวเลยว่าติดจักรยานมากๆ ตลอดมาขาอยู่บนบันไดปั่นมากกว่าพื้นถนนอีก จากใต้สะพานพระรามห้าย้อนกลับมาท่าน้ำนนท์ บรรยากาศบ้าน+สวน และสามล้อถีบ เป็นเอกลักษณ์ของแถวนี้ไปแล้วคนที่นี่ก็ยังใช้นั่งไปมา เห็นแล้วรู้สึกน่ารัก ปลอดภัย ค่าบริการเริ่มที่ 20.- ไกลสุดๆที่ปั่นก็ 60.- ประมาณ 3 กม. สามล้อแบบนี้เคยซื้อมาปั่นเหมือนกัน หนักเอาเรื่องเลยละ ใช้แรงกดบันไดพอตัวเลย ตอนแรกก็เกร็ง ต้องทรงตัว รู้สึกปั่นสองล้อง่ายกว่า อาจเพราะไม่คุ้นชินกับการปั่นถอยหลังเบรค อาชีพนี้ทำให้ร่างกายแข็งแรงเป็นพิเศษ ได้กล้ามเนื้อแบบไม่ต้องเข้าฟิสเนสไปยกเวท คนขับส่วนใหญ่ก็มีบ้านอยู่ในพื้นที่ […]

เมื่อความสุขหายไป

read | story by Nonlany

นี่เราใกล้ตายแล้วหรอ ความคิดนี้ผุดขึ้นมาเมื่อตุลาคมปีที่แล้ว ซึ่งเป็นช่วงที่จะได้ใช้จักรยานทำประโยชน์ ปั่นจักรยานไปเป็นอาสาที่สนามหลวง และแล้วตื่นมาในเช้าวันที่ 14 ต้นแขนก็ไร้ความรู้สึก ทดลองเอาปากกาจิ้มๆ ขีดเขียน ก็ไม่รับรู้ ! นี่แขนฉันหายไปแล้วหรอ ก็คิดว่าเดี๋ยวคงหายดี อาการก็ไม่มีที่ท่าชาลดลง เลยรีบไปหาหมอ ก็ได้ยามากินแก้อักเสบ และ คลายเส้น 1 สัปดาห์ผ่านไปอาการก็ไม่ลดลง จุดที่ชาขยายวงกว้างขึ้นจากต้นแขนมาถึงข้อศอก เปลี่ยนไปหาหมออีกที่ หมอก็จัดวิตตามิน B มาให้บอกว่าน่าจะเป็นปลายประสาทอักเสบ กินวิตตามินแล้วจะดีขึ้นแต่ต้องใช้เวลานะ 1 เดือนผ่านไปวิตตามินก็กินแต่ทำไมแขนชา 1 ข้าง เป็น ชา 2 ข้าง คนละตำแหน่งกันด้วย อาการเริ่มรุนแรงจากความรู้สึกสัมผัสตอนปั่นพื้นผิวถนนที่ไม่เรียบสะเทือนถึงแขน เจ็บใช้ได้เลยแต่ก็อดทนไว้เพราะอยากปั่น เปลี่ยนไปหาหมอเฉพาะทางด้านประสาทเฉพาะทาง หมอก็จัดยาให้อีกชุดใหญ่ และบอกว่าต้องทำการ tc scan ซึ่งค่าใช้จ่ายก็สูงหลายหมื่น เวลานั้นรู้สึกจิตใจย่ำแย่มาก แบบว่าพยายามดูแลออกกำลังกายตลอดไม่ให้ป่วย แต่มาเป็นอะไรก็ไม่รู้ที่หาสาเหตุไม่เจอ และตลอดมาก็ไม่คิดกินยาพยามยามดูแลตัวเองด้วยวิธีธรรมชาติ แต่นี่ต้องกินยาเยอะมากๆ รับตัวเองไม่ได้ หาข้อมูลมากมายที่จะเลิกกินยา เปลี่ยนมาปรึกษาหมอด้านกายภาพ อาการชาที่ไหล่หนักขึ้นเป็นเจ็บเหมือนเข็มทิ่ม แค่ลมพัดโดนแขนก็แสบเหมือนโดนลวก มองจากภายนอกแขนก็ปกติ หมอบอกว่าเพราะใช้ […]

ไปว่ายน้ำกัน

read | story by Nonlany

อากาศร้อนๆ บางทีก็อยากว่ายน้ำ แต่ที่บ้านก็ไม่มีสระเพราะไม่ได้อยู่หมู่บ้านหรือคอนโด ความอยากว่ายน้ำคล้ายๆคนกระหายน้ำ จังหวะพอดีที่เพื่อนจะมาเที่ยว กทม. เลยจองที่พักที่มีสระว่ายน้ำ ตั้งแต่นั้นมาก็ติดใจ หมุดหมายของการปั่นก็เลยเพิ่มสระว่ายน้ำเข้าไปด้วย ปั่นไปที่ไหนก็ถามหาสระว่ายน้ำ หาข้อมูลอย่างจริงจังว่ามีที่ไหนว่ายน้ำได้  โทรถามว่าคนทั่วไปอย่างเราสามารถใช้บริการได้ไหม และแล้วก็มาเจอ 904 มีร้านจักรยานสุขสำราญแล้วข้างในยังมีสระว่ายน้ำด้วย ไปตั้งหลายครั้งเพิ่งรู้ คนนอกอย่างเราก็มาว่ายได้ แค่ต้องสมัครสมาชิกด้วยราคาที่เป็นมิตรสุดๆ ตั้งแต่ปั่นไปถามหาหลายที่มาเจอที่นี่แหละ สระว่ายน้ำศูนย์กีฬาหน่วยทหารมหาดเล็กราชวัลลภรักษาพระองค์ฯ ค่าสมาชิก 300.-/ปี ว่ายครั้งละ 30.-  ที่ชอบที่นี่เพราะปั่นจักรยานมาจอดได้อย่างสบายใจ มีพื้นที่สีเขียวให้พักผ่อนสายตา บางทีไปตอนบ่ายก็ได้ฟังเพลงด้วยนะ ทหารแบกเครื่องดนตรีมาซ้อมกัน หรือถ้าจักรยานมีปัญหาก็มีตัวช่วย วันแรกไปถึงก็ได้ใช้บริการเติมลมทันที  สระที่นี่เน้นว่ายจริงจังเพราะมีรอบในการว่ายรอบละ 1.30 ชั่วโมง พักสระครึ่งชั่วโมง เหมือนทุกคนจะรู้ระเบียบวินัยดีมาก ถึงเวลานาฬิกาตัวเลขนาทีที่หน้าปัดเปลี่ยนเป็น.30 ในสระก็ไม่เหลือใครสักคน ที่นี่ไม่ต้องกังวลว่าจะมีเด็กๆมาว่ายขวางทาง สระที่นี่คนน้อยมากๆ นับๆแล้วก็ไม่เกิน 10 คนสักครั้ง ถ้าจัดเวลาเป็นระบบให้ตัวเองได้ที่นี่ก็เงียบดีนะ มาว่ายได้ทุกวันตามรอบ สิบโมง เที่ยง บ่ายสอง บ่ายสี่ และ หกโมงเย็น เกือบลืมไป ส.อา. รอบเที่ยง เป็นเวลาเรียนว่ายน้ำไม่สามารถว่ายเล่นได้  ว่ายเสร็จแล้วหิวยังสามารถแวะร้าน […]