ระหว่างที่เขียนเรื่องนี้ก็กำลังนั่งรถไฟไปปั่นจักรยานในหมู่บ้านคีรีวง^^
ทริปนี้ต้องบอกว่าแค่อยากไปเจอเพื่อนๆ ตั้งแต่เพื่อนสนิทสมัยเรียนปริญญาตรี เพื่อนใหม่ที่เจอกันตั้งแต่สองอาทิตย์ก่อนที่ไปปั่นอยุธยา และเพื่อนใหม่กว่าที่คุยกันแค่ 2 วัน นั่นละพวกเขาอยู่พัทยา
หลังจากทริปอยุธยาเพื่อนปั่นก็บอกว่าทางกลุ่มจะจัดทริปไปปาร์ตี้ เราจะอยู่กันแต่ในบ้าน ไปด้วยกันไหม แต่รถเต็มละนะ ^^ ถ้าต้องไปแล้วอยู่แต่ในบ้านคงไม่ใช่เราแน่ เวลาไปเที่ยวบ้านพักเป็นเหมือนแค่ที่นอน เอาไว้นอน
พอคิดว่าจะไป ก็รีบหาดูว่ามีที่ไหนน่าปั่น เกาะล้านเป็นหนึ่งสถานที่ที่ยังไม่เคยข้ามไป ดูจากแผนที่สามารถปั่นไปจากสถานีรถไฟแค่ไม่ถึง 10 กม. เองนะ น่าสนจัง วิวสวยด้วย
ว่าแต่เพิ่งรู้ว่ามีสถานีรถไฟ ยังให้บริการอยู่ไหมนะ โทรไปถามการรถไฟก่อนดีกว่าเพื่อความชัวร์ มีจากหัวลำโพงด้วยนะ เข้าทางเลยทีนี้ รับตั๋วฟรีได้ในวันเดินทาง
ด้วยความที่บ้านใกล้ ไม่ต้องรีบมาก รถไฟออก 6:55 น. มีรอบเดียว/วัน บริการแค่ จ.-ศ. ไปถึงสถานีรับตั๋วตอน 6:50 น. หยิบบัตรประชาชนออกจากกระเป๋าขอแลกรับตั๋ว เจ้าหน้าที่ยื่นตั๋วให้และบอกให้รีบไปขึ้นรถ เรานี่รีบเลย ไปตู้ต้นๆขบวน มองหาที่นั่ง ถอดกระเป๋าพ่วงข้างสองใบเอาขึ้นไปจองที่ก่อนส่วนใหญ่ก็มีคนนั่งก่อนหมดแล้ว ยกเว้นหน้าห้องน้ำ แต่วางกระเป๋าจองไว้ก่อน นั่งตรงนี้คงไม่เหมาะเพราะไม่มีที่วางจักรยานและกลิ่นแรงด้วย โชคดีที่ตู้ติดกันเป็นอ่างล้างมือ เหมาะที่จะวางจักรยานที่สุด รีบลงไปยกจักรยานขึ้นมาและย้ายกระเป๋าตามมา ขอแบ่งที่นั่งจากยาย รถไฟออกค่อนข้างตรงเวลา ยายก็มาทักทายด้วยการขอยืมเงินในโทรศัพท์ งงไปเลย มาถึงจะยืมเงิน บอกยายว่าทำไม่เป็นรอคนขายบัตรเติมเงินเดินมานะคะ แล้วเราก็นั่งนิ่งไป
ผ่านไปหลายสถานีเริ่มมีคนลงและขึ้นมาใหม่ ที่นั่งตรงข้ามก็ว่าง ถ้าย้ายไปก็จะได้นั่งติดหน้าต่าง แต่น้องสองคนชายหญิงที่ขึ้นมาใหม่ดูจะอยากนั่งชิดติดกันมากกว่าคนละฝั่งถึงเลือกมายืนเกาะอยู่ระหว่างขบวน นั่งกัน 4 คน น่าจะดีกว่า เรียกน้องมานั่งด้วยกัน ที่นั่งตรงข้ามว่างอยู่ ยายก็เริ่มสนทนาแบบเดิมอีก ขอยืมเงินในโทรศัพท์ น้องผู้หญิงที่นั่งตรงข้ามบอกได้ค่ะ รับโทรศัพท์จากย้ายมากดส่วนฝ่ายน้องผู้ชายบอกเราว่า แฟนเขายืมบ่อย จำรหัสกดได้ ทำเอาเราสงสัยยืมแล้วจะคืนยังไง น้องบอกยืมฟรีไม่ต้องคืน ระบบใจดีให้โทรคุยได้แป๊บนึง
น้องสองคนจะไปลงพัทยาใต้ น้องผู้ชายบอกเพิ่งเคยนั่งรถไฟเป็นครั้งแรก บทสนากับยายเริ่มขึ้น
ยายทำไมไม่นั่งคะ : ยืนไม่เมื่อย นั่งแล้วปวดขา ยายยืนทำงานมาตลอด ไม่ยืนไม่ได้ มันเมื่อย :อาการแบบนี้ก็มีด้วย !
ยายจะนั่งรถไฟไปติดต่อราชการ นี่อายุ 66 ปีแล้ว หาอะไรทำดีกว่าอยู่เฉยๆ เดี๋ยวก็นั่งกลับ กทม. :ยายมันมีอีกทีรอบบ่าย 2 นะคะ : ทันๆ ยายนั่งวินไปให้ อบต. เซ็นต์เอกสาร แล้วกลับมา ทำประจำนะ: แล้วยายก็เล่ายาวว่าเคยไปที่ไหนติดต่อเอกสารบ้าง ที่ไหนช้าหรือเร็วกว่ากัน
สถานีหน้าพัทยานะครับ เจ้าหน้าที่ประกาศบอก เรารีบไปเตรียมตัวใส่หมวก ถุงแขน เตรียมกระเป๋ารถไฟจอดคนก็ทยอยลง เราลงคนหลังสุด คุณยายยืนรอกับวัยรุ่นกลุ่มนึงที่ประตู บอกว่าส่งของมาเลย เห็นเรามาคนเดียวเลยจะช่วยยกจักรยาน และกระเป๋า ขอบคุณน้องๆวัยรุ่นไปหลายที ขอบคุณอีกทีสำหรับน้ำใจ พอคุณยายเห็นเราลงมา ยายก็ซ้อนพี่วินหายวับไป
เจ้าหน้าที่สถานีมาถามว่าจะปั่นไปไหนต่อ ถามทุกคนที่ลงมาว่าจะไปไหนต่อ ถ้าไปเกาะล้านมีรถสองแถวรออยู่ เราบอกว่าจะปั่นไปหาเพื่อนแถว ถ.เทพประสิทธิ์ เจ้าหน้าที่ก็บอกทางให้ ซ้ำ 3 รอบ เพราะเรายังงว่าต้องปั่นไปทางไหน ทางไหนรถน้อยๆนะ google map ก็บอกแต่เรียบรถไฟ รถขับเร็วกันจังน่ากลัว
ถามป้าที่ขี่มอเตอร์ไซด์ออกมา ป้าแนะนำว่าปั่นมาทางชุมชนข้างทางรถไฟดีกว่าสุดทางค่อยข้ามไปเรียบทางรถไฟอีกฝั่ง ได้ข้อมูลแล้ว ขอบคุณป้าจากนั้นลุยโลด พอข้ามไปเรียบทางรถไฟอีกฝั่ง รถน้อยดีจัง ทางแฉะชุ่มฉ่ำ น้ำนองเป็นบ่อ ทรายกระจาย ดีดกระเด็นเต็มหัวถึงขาอย่างรู้สึกได้ เพราะระหว่างนั่งรถไฟมาฝนตกๆหยุดๆตลอดทาง ตั้งแต่ออกจากบ้านก็ว่าได้ เกือบเปลี่ยนใจไม่มาแล้ว แต่เพราะอยากเจอเพื่อนๆ
นานมากขนาดนี้เลยหรอ 16 ปี ที่จบมาแล้วแยกย้ายกันไปเรียนต่อและทำงาน เพื่อนอิ่งมีลูกสองคนแล้ว ตำแหน่งหน้าที่การงานเติบโต ความรับผิดชอบสูง ยินดีกับเพื่อนด้วยนะคะ เหมือนไม่ต้องคุยอะไรมาก ไถ่ถามกันเล็กน้อยก็พอ แค่เจอหน้าก็มีคำตอบ เข้าใจแบบไม่ต้องบอก ก็เติมพลังให้กันได้เยอะเลย ได้คำแนะนำเส้นทาง ตรวจสอบสภาพอากาศให้ด้วย วันนี้เหมาะแก่การข้ามไปเกาะล้านนะฟ้าเปิดแล้ว โอเคตามนั้น ขอบใจอิ่งที่เลี้ยงมื้อกลางวัน ไว้มาพัทยาจะแวะมาหานะ
ปั่นตามทางที่เพื่อนแนะนำ และแล้วป้ายที่บอกไปท่าเรือหายไปไหนแล้ว จอดหน้าธาคารกดเงินแล้วถามพี่วินแถวนั้นอีกที พี่วินแนะนำให้ย้อนไปเข้าทางลัดทะลุถึงอย่างเร็ว ดีจริงๆ ขอบคุณนะคะ รีบปั่นตรงไปที่ตู้ขายตั๋ว ป้าที่ตู้ขายตั๋วบอกให้ลงไปจ่ายข้างล่าง ปั่นลงไปเลยโซนเอ โซนเอคือตรงไหนไม่รู้ลืมดูแผนที่ ปั่นตรงไปเรื่อยๆละกัน
ค่ารถ 20.- ค่าคน 30.- ข้ามไปเกาะล้าน มีเกือบทุกชั่วโมง รอบสุดท้าย 6 โมงเย็น ต้องกลับมาให้ทันเริ่มรอบแรก 7 โมงเช้า ใช้เวลาเดินทาง 30 นาที นักท่องเที่ยวเต็มลำ เรือเริ่มออกจากฝั่ง วิวสวยดีจังสีน้ำทะเล สีท้องฟ้า ฟองคลื่นที่เวลาเรือแล่น ธรรมชาติมอบความงามกับความสุขให้เสมอ
ถึงแล้วเกาะล้าน มีเวลา 4 ชม. ปั่นรอบเกาะ น่าจะทันนะ ตามข้อมูลมีเขา 3 ลูก รู้แค่นี้ กระเป๋าพ่วงข้างสองใบ ถ้าขนไปด้วยคงขึ้นเขาไม่ไหว วางแผนไว้ในใจว่าต้องฝากใครสักคน ปั่นเล็งหาที่ฝากกระเป๋าออกจากแหล่งคึกคักที่ท่าเรือไปหาร้านค้าตามบ้านคนซื้อน้ำเติมในกระติก ได้ทีถือโอกาสฝากกระเป๋า พี่คนขายบอกถ้าไม่กลัวหายก็วางไว้เลย มีแต่เสื้อผ้าค่ะไม่มีของมีค่าอะไร ส่วนอีกใบใส่สะเบียง มีขนมขนติดตัวไปด้วย หลายร้านที่ปั่นผ่านบอกให้จอดจักรยานแล้วเช่ามอเตอร์ไซด์บิดแทน กว่าจะเข้าใจก็เจอเนินแรก ชันแต่วิวสวย แดดร้อนหมดแรง พักรวมไปเกือบชั่วโมงกว่าจะผ่านลูกแรก ลงไปเจอหาด คิดว่าจะปั่นรอบเกาะได้ ต้องย้อนทางขึ้นทางเดิมเข้าอีกทางที่ต้นไม้ครึ้มๆ
ปั่นแล้วหลงรัก ทางนี้คล้ายเส้นทางศึกษาธรรมชาติ มีเนินให้ขึ้นโค้งชันคดไปมา มีลงจอดชาร์ตพลังเข็นบ้าง บีบเบรคตลอด ชวนคิดถึง MTB ถ้าเอามาปั่นที่นี่น่าจะสนุกมาก บทเรียนที่เคยล้มก็สอนให้เราปั่นช้าลง กำเบรคมากขึ้น ทางมีแค่เราและมอเตอร์ไซด์ขับผ่านบ้าง เห็นวิวทะเลสวยชัดเจน
แต่ละหาดคนเล่นน้ำก็คนละชาติ คนเยอะก็คนจีน หาดที่ใกล้ๆทางขึ้นลงท่าเรือ หาดไกลๆก็จะต่างชาติที่ต้องการความเงียบ วิวที่สวยที่สุดเห็นจะเป็นที่ทำการป้อมตำรวจ ได้จอดคุยกับเจ้าหน้าที่พักใหญได้ข้อมูลมาว่าขึ้นไปอีก 200 ขั้นจะเป็นจุดชมวิว ขึ้นตามไปแล้วเสียใจ กลิ่นขยะแรง และเห็นภูเขาขยะชัด ทำเอาคิดว่าถ้าเราแก้ปัญหาขยะในเมืองได้ ขยะบนเกาะล้านก็น่าจะจัดการได้เช่นกัน เราก็มีส่วนสร้างขยะบนเกาะนี้ ซื้อน้ำเติมใส่กระติกไป 3 ขวด ขนมกรอบๆ อีกหลายห่อ
เส้นทางโค้งขึ้นลงเนินบนเกาะล้านน่าปั่นก็จริงแต่อันตรายก็มีมากเช่นกันด้วยความลื่นของอิฐบล็อกปูนถนน หรือความจริงเป็นถนนคนเดิน ตร. บอกว่ามีเคสทุกวัน ที่นี่มี รพ. นะ ส่วนนักปั่นเจ้าถิ่นจะออกปั่นกันตอนเย็นๆ ถ้ารอก็อาจจะตกเรือ ไหลลงเนินสุดท้ายปั่นต่ออีกไม่ไกล คุณ ตร. บอกไม่ต้องรีบ ทันเรือกลับรอบ 6 โมงแน่นอน
รอบเกาะล้านระยะทางได้เกือบๆ 10 กม. ห้าโมงเย็นถึงฝั่งพัทยา มองดูตอนน้ำลงบรรยาศคล้ายริมเจ้าพระยาแถวบ้าน ปั่นต่อไปหาเพื่อน เกือบทุ่มถึงจะถึงบ้านพักที่เพื่อนๆจองไว้ หลงไปหลายที ชาวบ้านก็พยายามช่วยสุดๆ แต่ที่พักไม่มีชื่อนี่สิ มีแค่หมุดที่ปักผิดพิกัดในแผนที่ ในที่สุดก็เจอเพราะเพื่อนออกมารอที่ปากซอยหน้าหมู่บ้าน
ขอบคุณทุกมิตรภาพความช่วยเหลือที่พบเจอระหว่างทางนะคะ ตอนต่อไป พัทยา-สวนนงนุช
