คีรีวง

เห็นภาพในสื่อมานาน อยากไปๆ ทันทีที่เห็นโพสรับสมัครเพื่อนร่วมเดินทาง เวลานั้นกำลังเดินไปปั่นพัทยา ก็ตอบตกลงทันทีว่า ไปด้วยค่ะ ยังไม่แน่ใจว่ามีใครไปด้วยยัง ส่งข้อความไปส่วนตัวอีกครั้งว่าไปแน่ๆ ไม่ถามรายละเอียดอะไรมากเลย รอวัน ศ. อย่างเดียว

15.35 น. รถไฟออก น้องบอกให้มาก่อนเวลาสักบ่าย 3 จากบ้านเดินไปหัวลำโพงไม่เกิน10 นาที ทริปนี้แบกเป้ไปหาเช่าจักรยานเอาข้างหน้า ตุนสะเบียงพร้อมไปแบ่งน้องด้วย เจอกันหัวลำโพง เพิ่ง อ๋อ น้องคนนี้ที่เคยเจอกัน รร.ต้นไม้

ครั้งนี้น้องจองรถไฟพัดลมตู้นอน อากาศฤดูนี้นั่งนอนสบาย มีสายลมเย็นเคล้าละอองฝนกระเซ็นมาทางหน้าต่าง น้องก็นั่งอ่านหนังสือไปตลอดทาง ไม่เปียกหรอ ส่วนพี่คนนี้แทบจะหยิบเสื้อกันฝนออกมาใส่แล้ว น้ำเริ่มไหนย้อยทางหน้าต่าง ปิดหน้าต่างขึ้นไหมพี่ น้องถาม ก็ดีนะ ปิดสูงอีกก็ได้ ด้วยความที่น้องนั่งตรงกันข้ามกับทางรถไฟวิ่ง ลมไม่พัดนี่เอง

เริ่มบทสนทนาด้วยคำว่า ขอบคุณที่ชวนมาคีรีวงนะคะ อยากมานานแล้ว น้องก็บอกขอบคุณเช่นกันเพราะคืนตั๋วคงโดนหักเงิน น้องชอบดูนก เล่าเรื่องความสัมพันธ์ของวงจรชีวิตว่านกแต่ละตัวก็ต้องเพิ่งพากัน ตามไปได้ที่เพจ : Nature Toon ส่วนครั้งนี้น้องจะไปดำน้ำที่เกาะเต่า แค่แวะมาที่คีรีวงเพราะทางผ่าน

น้องมีแผนไปต่อ พี่คนนี้ไม่มีแผนอะไรเลย กะให้ธรรมชาติจัดสรร เรามีหนังสือกันคนละเล่ม แล้วก็อยู่ในโลกส่วนตัวของแต่ละคน น้องนอนเตียงบน พี่นอนเตียงล่าง พรุ่งนี้ตื่นมาเจอกัน 15 ชม. สำหรับเราแล้วไม่รู้สึกนาน มีเวลาเขียนบันทึก อ่านหนังสือ และมองวิวจากหน้าต่างรถไฟ มีเตียงนอนยืดขาได้ มีคนหิ้วตระกร้าขนมขึ้นมาขาย ชอบมากๆ ทองม้วนน้ำตาลโตนด ซื้อทุกครั้ง และครั้งนี้ก็ไม่พลาดเช่นกัน รถไฟผ่านไปไม่กี่สถานีก็หมดไป 1กระป๋อง

ก่อนหลับต้องตั้งเวลาไว้ ตี 5.15 จะถึงสถานีคลองจันดี ตามเวลาหน้าตั๋ว ตี 5 ต้องตื่นมาเตรียมตัว ย้ำอีกครั้งกับเจ้าหน้าที่ตรวจตั๋วให้มาปลุกสองคนนี้ด้วยนะคะ กลัวนอนเพลินความจริงแล้ว ตื่นมาทีตอนตี 2.30 เสียงรถไฟดังตอนข้ามสะพาน รู้สึกรถไฟเคลื่อนที่เร็วมากๆ เร็วจนตื่นตกใจ แล้วก็หลับไปตื่นมาอีกทีใกล้ตี 5 อีก 2 นาทีเสียงโทรศัพท์จะปลุกเสียงประกาศจากสถานีชัดเจอว่าอีก 2 สถานีจะถึงที่หมาย เสียงประกาศอีกครั้งในสถานีถัดไป ในที่สุดก็ถึงคลองจันดี ว้าว แสงไฟตลาดเช้าริมทางรถไฟสวยจัง มองเห็นผ่านหน้ารถไฟ ลงแล้วค่อยถ่ายรูป

อากาศเย็นนิดๆ บรรยากาศสดชื่นจัง หน้าตายังดูเหมือนไม่ตื่น พี่นี่ไม่รู้อะไรเลยเดินตามน้องอย่างเดียว ต้องไปขึ้นสองแถวแล้วไปลงต่อรถสองแถวอีกคัน เราเติมพลังให้ท้องอิ่มก่อนดีกว่า เผื่อหลง ตั้ง 45 กม. ต้องนานแน่เลย สองแถวที่เคยรู้จักจะขับช้าๆจอดรับตามทางเรื่อยๆ ผิดคาดสองแถวที่นี่ขับซิ่งมากๆ เริ่มจากนั่งกัน 2 คน จอดรับตามที่มีคนดักรอไม่ทันไรก็แน่นั่งกันฝั่งละ 7-8 คน มีคนยืนเกาะราวท้ายรถอีก

วิวสองข้างทางครึ้มไปด้วยต้นไม้ บรรยากาศดีมากๆ ชอบเลย ไม่ถึงชั่วโมงรถก็จอด เราสองคนยังนั่งนิ่ง คนขับเคาะกระจกบอกถึงแล้วศาลาสังกะสี ต้องลงแล้วต่อรถเข้าหมู่บ้านนะ อีก 9 กม. ว้าวๆ ถึงเร็วจัง เส้นทางเรียบมีบ้านคนตลอด ทันทีที่รถข้ามสะพานเท่านั้นสวยจังเลย มุมนี้เองที่คนถ่ายรูปและแชร์กันกระหน่ำ ทำให้ใครๆอยากมาคีรีวง

ถึงที่พักวางกระเป๋า เช่าจักรยานออกปั่น ความรู้สึกช่างแตกต่าง รู้สึกสงสารสถานที่เที่ยวแห่งนี้มาก ทำไมมีคนรังแกเยอะจัง ห่อขนมเกลื่อนสองข้างทาง ขวดน้ำในพงหญ้ากระป๋องเบียร์ตามจุดทางลงน้ำ หลอดดูดน้ำหลากสี ถังขยะใบโตก็มีทุกหน้าบ้าน ป้ายห้างทิ้งขยะ ปรับ 1,000.- มีให้เห็นตลอดทาง จอดจัดรยานจุดไหนถ่ายรูปเป็นต้องติดมา รับไม่ได้ อยากหนีกลับ แล้วใครจะเก็บขยะ ถามคนแถวนั้น พากันบอกเป็นเรื่องธรรมดาที่คุ้นตาหน้าที่พักขอบคุณเลยนะ แต่ไม่ใช่ขยะเรา หน้าบ้านคุณเลยนะ นั่นขยะของนักท่องเที่ยว ที่นี่บ้านคุณนะ รอ อบต. มาเก็บ เราเป็นคนมาเที่ยวนะ ทำใจปั่นผ่านไม่ได้

เริ่มจากเก็บใส่กระกร้าจนล้น หยิบออกใส่ถังขยะทุก 10. เมตร มันเหมือนทำงานซ้ำซ้อนถ้ามีถุงใส่ขยะน่าจะดี จอดจักรยานเคาะประตูบ้านขอถุงมาใส่ขยะดีกว่า ชวนมาเก็บขยะด้วยกันน่าจะดี ใครปั่นผ่านมาก็ชวนเก็บขยะ ไม่ได้รับความร่วมมือจากใครสักคน เสียเวลาเที่ยว ขยะไม่ได้เราทิ้ง เดี๋ยวเจ้าหน้าที่ก็มาเก็บ แต่ที่เห็นตามทางมันเปื่อยแบบทิ้งไว้นานไม่มีการเก็บเลย จอดถามร้านค้าแถวนั้นได้คำตอบว่า ถ้ามีงานใหญ่ อบต. ถึงจะมาเก็บ ส. อา. วันหยุดแบบนี้มันมีขยะเยอะเพราะคนมาเยอะ

เมื่อก่อนคงปั่นผ่านแต่หลังจากไปร่วมปั่นกับพี่ๆ ไปร่วมเป็นอาสาสนามหลวง ไปร่วมเก็บขยะกับ trash hero เลยมีคำถามกับตัวเองว่าจะเก็บขยะต้องรอมีการจัดกิจกรรมเก็บขยะหรอ เก็บเลยได้ไหม เก็บแบบไม่ต้องมีคนรู้ มีคนร่วมเก็บทำได้ไหม หรือจะปั่นผ่านแล้วบ่นว่าขยะเยอะจัง ขยะจะหายไปไหม คิดได้ดังนั้นก็เปลี่ยนใจจะไปเล่นน้ำเป็นปั่นเก็บขยะสร้างอีเว้นต์ให้ตัวเองทันทีคนเดียวนี่แหละ เที่ยวเอาไว้พรุ่งนี้เล่นน้ำเอาไว้อีกวันก็น่าจะได้เราไม่รีบนิ

5 กม. กับครึ่งวันผ่านไปกลางแดดจ้า เสียงโทรศัพท์ดัง น้องถามว่าพี่อยู่ไหน ยังไม่ถึงที่เล่นน้ำอีกหรอ น้องมารอนานแล้ว จะเที่ยงแล้วมากินข้าวกัน เดี๋ยวตามไปนะขยะเยอะมากพอมองกลับไปเส้นทางที่ผ่านมาดูสบายตาขึ้นเยอะเลย ซองขนมหลากสี กระป๋องเบียร์ขวดน้ำ ชามโฟม ไม่เห็นแล้ว ความจริงคนเดียวก็ทำได้นิ อาจจะนานหลายชั่วโมง รู้สึกดีกับวิวถ่ายรูปไม่ติดขยะแล้ว คนมาทีหลังน่าจะประทับใจคีรีวงแบบที่เห็นในรูปถ่ายก่อนมา

กินอิ่มแล้วปั่นไปอีกทาง เพราหนานหินท่าหาคนเล่นน้ำเยอะมากๆ อยากปั่นมากกว่าด้วยอยากทำความรู้จักคีรีวงว่ามีอะไรซ่อนอยู่บ้าง น้ำตกวังไม้ปักเป้าหมายถัดไป ไม่เจอใครสักคน ไม่มีใครเล่นน้ำเลย สวัสดีพี่ อ้าวพี่มองไม่เห็นเราเลย เล่นน้ำกลางแดดจ้ายามบ่ายเลยนะ ยังดีกว่ายังมีเนินข้างหน้า 600 ม. มีป้ายบอกมีวัดอยู่ข้างบน น้ำก็หมด หิวน้ำแล้วสิถ้าจะซื้อน้ำต้องปั่นย้อนทางเข้าหมู่บ้านตั้งไกล ปั่นขึ้นไปแบบหิวๆนี่ละ วัดน่าจะมีน้ำนะอึบๆ ทางชันมาก หิวน้ำกว่าเดิมอีก จงจูงแล้วขึ้นปั่น ปั่นแล้วเข็น หมดแรง หิวน้ำ ไม่มีพระไม่มีใคร ไม่มีคน ปั่นต่อไปดีกว่า ทางเล็กๆ ร่มรื่นดูน่าค้นหา อยากรู้จังว่าสุดทางที่ไหนหรือจะเป็นวงกลมคีรีวง ดูเวลาเพิ่งบ่ายสอง ยังมีแสงสว่างอีกหลายชั่วโมง ปั่นไปก็ยิ่งสวยป่าครึ้ม เลาะไปตามทางน้ำ ย้อนขึ้นแบบนี้ไปเรื่อยๆ จะถึงไหนนะ มีลุงตัดหญ้าอยู่ข้างหน้าด้วย ลุงคะ จะซื้อน้ำได้ที่ไหนคะ มีหมู่บ้านข้างหน้าไหมคะ ลุงบอกว่าน้ำไม่มีขาย สุดทางเป็นสวน เจ้าของบ้านน่าจะแบ่งน้ำธรรมดาให้ดื่มได้ ขอบคุณแล้วลาจากด้วยความมั่นใจว่าทางข้างหน้าปลอดภัยแน่นอน

ถ้าถามว่ากลัวไหม ก็ต้องบอกว่าหิวน้ำ แค่ไปหาน้ำ ไม่ตรงคำถามเนอะ เราเชื่อว่าคิดดีก็จัเจอคนดีเจอสิ่งดีๆ อาจจะมีสัตว์ป่าเดินผ่านแค่นั้น คนเกเรไม่น่ามี เลยมั่นใจและไปต่อสรุปว่าเจอแล้ว ป้าค่ะ ขอน้ำเติมใส่กระติกหน่อยค่ะ เท่าไรคะ หิวน้ำมากเลย ปั่นมาน้ำหมด ป้าเติมให้เต็มกระติก แถมชมว่าเราเก่งมาก ดีใจมากที่กล้าขึ้นมา พาเที่ยวชมบ้านชมที่พัก ชมต้นไม้ ชมที่เล่นน้ำ มีสไลด์เดอร์ด้วยนะที่นี่ เห็นน้ำใสไหลมาตามโขดหิน น่าลงเล่นมาก มาถึงนี่ตัวยังไม่โดนน้ำเลย จะเล่นก็กลัวอีก จะลื่นไหม จะกระแทกหินไหม แล้วถ้าเล่นคนเดียวแล้วจะแล้วจะปลอดภัยไหม หมายถึงจะเกิดอุบัติเหตุไหม ได้แผลนี้ รู้สึกตัวเองดูแลตัวเองไม่ได้ในสถานที่ชื่อน้ำตกและป่า

ชวนลูกป้ามาเล่นน้ำด้วยกันน่าจะดี ป้าจะไปชวนลุงมาเล่นให้ดูนะว่าลื่นยังไง แล้วป้าเคยเล่นไหมคะ เคยสิ หลังจากลุงลื่นให้ดู คนนี้ก็ยังไม่กล้า ได้แต่ยืนชื่นชมอยู่ด้านบน ป้าก็เดินลงไปในน้ำลื่นตามให้ดูอีกคน โอ้วโห คุณป้าก็ยังเล่น ป้าอายุ 62 ปี ลุงอายุ 63 ปี เราเลยมั่นใจขอลงเล่นบ้าง แต่ลุงช่วยลงให้ดูอีกครั้งนะคะ ลุงเพิ่มความมั่นใจให้ด้วยการยื่นมือมาให้จับ บอกให้ก้าวเหยียบพิกัดไหนของก้อนหิน จุดที่ลื่นคือสีเข้มๆนะ ระวังค่อยๆเดินนั่งลงดูลุงลงนะอล้วลงตามมา ส่วนป้าขึ้นไปด้านบนหยิบโทรศัพท์ของเราบันทึกภาพให้เอาภาพนิ่งหรือเคลื่อนไหว ป้าถ่ายเป็น VDO ให้นะ ลงเลยป้ากดถ่ายแล้ว

ยกมือขึ้นสูงๆนะ ลุงย้ำอีกครั้ง ถ้ากางแขนมือจะกระแทกหิน เสียวมากแต่อยากเล่น ฟิวๆตู้ม สนุกจังค่ะ มาต่อตรงนี้อีกช่วงสิ ลุงทำตัวอย่าง บ่อนี้ว่ายเล่นได้เลยนะ ลุงจับมือพาปีนขึ้นน้ำตกอีกด้าน อล้วกระโดดน้ำ ตู้ม! โดดลงมาสิลุงเรียก น้ำลึกโดดได้ โดดก็โดด โดดแบบงอขากลัวขากระแทกหิน ติดใจสไลด์เดอร์ เล่นไป 3 รอบ ป้าอัดคลิปให้ครบทุกท่าแล้วป้าก็ถามว่าปิดยังไง วางไว้ตรงนี้นะ แล้วลงกระโดดลงมาเล่นน้ำเป็นเพื่อน น่ารักมากประทับใจลุงและป้าสุดๆ

ถ้าอยู่ต่ออีกจะขึ้นมาพักด้วยเลย สวนเปี่ยมสุข ฝนตกแล้วป้าชวนขึ้นจากน้ำ แล้วมันจะขึ้นยังไงคะ เดินไม่ถูกเลย ทางลุงเดินป้าก็ไม่ถนัดมันลื่น ป้ามีทางขึ้นของป้าเดินไปขึ้นอีกทางคนละทางกับที่ถอดรองเท้าวางไว้ ป้าจับมือแน่น บอกตำแหน่งหินตรงไหนเหยียบแล้วปลอดภัย หนูรอตรงนี้นะ เดี๋ยวป้าไปเอาของให้ เกรงใจมากเลยค่ะ เดี๋ยวเดินตามป้าไปได้ค่ะ แต่หินเล็กๆมันจะตำเท้านะป้าไปเอาให้ เราเดินตามไปใส่รองเท้าเองหิ้วของเอง เกรงใจมากๆค่ะ

ป้าเดินลิ่วนำหน้าไปบ้าน หยิบผ้าขนหนูมาให้บอกให้ไปอาบน้ำ เปรียบเทียบดูน้ำที่บ้านกับน้ำที่น้ำตกเย็นชื่นใจเท่ากันไหม จะชงกาแฟให้กินอีก ป้ามีกาแฟสดนะ ขอบคุณและปฏิเสธไป ป้าขอให้ช่วยเซ็นต์สมุดเยี่ยม ด้วยความยินดีจัดให้เต็มหน้า ประทับใจเกินคาดมีโอกาสอยากบอกเพื่อนๆให้มาพักบ้านป้า สวนเปี่ยมสุข

ขากลับป้าย้ำหลายหนว่าให้ลงเข็นทางมันชันมาก เราบอกจะปั่นลง ทั้งลูกและป้าเป็นห่วงสุดๆ บอกว่ามันเบรคไม่อยู่นะ ชันมากๆ 10 นาทีถึงที่น้ำตกต่างจากตอนขึ้นใช้เวลานานแต่มันชันมากจริงๆ เบรคไม่อยู่จริงๆด้วย ขอบคุณมากๆค่ะที่เตือน ทำให้เราบีบเบรคค่อยๆไหลลงด้วยความระมัดระวัง มีโอกาสกลิ้งลงสูงมากถ้าไม่ได้รับคำเตือน ถึงบ้านอาบน้ำ กินข้าว ออกปั่นจักรยานรอบค่ำ

ถามทางคนแถวนั้นไปเรื่อยๆ มืดมากๆ มีไฟก็มองไม่ชัด แต่ยังปั่นไปเพราะเห็นไฟรถย้อนทางมา มีโฮ่งๆเห่าเตือนก็ไม่ฟัง มืดจนเห็นหิ่งห้อยชัดเจน ระยิบระยับตลอดทาง สรุปคนละทางกับที่เจ้าถิ่นแนะนำให้ปั่น ตื่นเต้น ระทึกใจ เพราะเจ้าถิ่นบอกไม่เคยปั่นมาทางนี้กันเส้นที่แนะนำคือถนนในหมู่บ้าน ไม่ใช่ทางเลาะริมแม่น้ำที่เราเข้าใจ กลับมาบ้านพักอย่างปลอดภัย มองขึ้นไปดาวกระจายเต็มท้องฟ้า ชัดเจน สวยมาก ฟ้าหลังฝนสวยสะอาดแบบนี้เอง

เช้าตื่นมากินข้าวแล้วออกปั่น วันนี้ทางที่พักส่งน้องข้างบ้านมาช่วยนำคงเห็นเราชอบปั่นมากๆ น้องพาวนรอบวงกลมคีรีวงที่คนพื้นที่ปั่นประจำ 20 กม. มีเนินส่งเนินให้เล่นสนุกสนาน วิวก็สวยอากาศก็ดีมาก เห็นคนจูงความตลอดทาง น้องบอกว่าวัวชน เข้าเลี้ยวไว้แข่ง ทีแรกก็งงว่าเลี้ยงความไม่เห็นมีนาข้าวเลย ตัววัวดูอุดสมบูรณ์ผิวเงาสวย ดูเจ้าของทะนุทนอมเอาใจใส่อย่างดี น้องเล่าอย่างภูมิใจว่าที่นี่อากาศดีที่สุดจากผลการทดสอบคุณภาพอากาศว่าที่นี่มีฝุ่นแค่ 9 ไมคอน และดีใจที่ได้กลับมาทำงานที่บ้านไม่ต้องอยู่ กทม.เส้นทางปั่นผ่านสวน จบที่ทะลุเข้าบ้านของน้องที่นำปั่น ถ้าพี่ยังไม่อิ่มปั่นต่อเองเลยนะ ผมเข้าบ้านละครับ

พี่คงอิ่มยากมากเพราะในใจพี่นั้นอยากปั่นเข้าไปในตัวเมือง แต่ก็ยังอยากเล่นน้ำด้วย อยู่ต่ออีกวันดีไหมนะ ยังไม่มีคำตอบให้ตัวเอง แดดเริ่มออก ปั่นตามน้องที่มาด้วยกันไปเล่นน้ำตก เมื่อได้รับคำชวนแผนในใจก็เปลี่ยนทันที ได้เดี๋ยวพี่ตามไป สักพักใหญ่ปั่นไปถึงน้ำตกเห็นเด็กๆกำลังสนุกกับการให้อาหารปลา เมื่อวานเห็นปลาตัวโตมากไม่กล้าลง วันนี้สังเกตุเด็กๆวิ่งขึ้นลง อ๋อๆลงทางนี้เอง หยิบแบงค์ 20 หยอดลงกระป๋อง ถืออาหารปลา 2ถุง แล้วเดินลงน้ำตามไป ว้าวๆ ปลามาดิ้นดุกดิ๊กรอบตัวดีดน้ำเด็นเป็นร้อยๆตัวแย่งกันกินอาหาร ฝากแม่ของเด็กๆช่วยเก็บบันทึกภาพและส่งมาให้เรา ขอบคุณนะคะ

ตามไปเล่นกับน้องที่ข้างบน ต้องมีอะไรพิเศศแน่มาเล่นที่เดิม 2 วันติด เหมือนเคยให้น้องสาธิตว่าลงจุดไหนยังไง อ่อนหัดมาเลยเลยเรากับธรรมชาติน้ำตก เราบอกน้องมีอาหารปลาด้วยนะมาเลี้ยงปลากัน น้องบอกว่าไม่ควรให้อาหารปลา ปลาสามารถหาอาหารเองได้ตามธรรมชาติ ถ้าให้อาหารปลาจะเสียนิสัยไม่หาอาหารเอง รู้สึกผิดทันทีเก็บขึ้นก่อน เล่นน้ำอย่างเดียวก็ได้ แต่พอเห็นปลาตัวเล็กๆว่ายเวียนวนก็ใจอ่อน บอกน้องว่าไหนๆก็ซื้อมาแล้ว ให้ถุงเดียวนะ ครั้งหน้าพี่ไม่ซื้อแล้ว น้องก็โอเค ว่ายเล่นปีนก้อนหินกันสนุกสนาน พี่คนนี้ลงเล่นน้ำขึ้นไม่ได้อีก เหยียบตรงไหนก็ลื่น บอกแนะนำว่าต้องเอาก้นค่อยๆไถไปตามก้อนหินยกตัวขึ้นจากน้ำ

เวลาผ่านไปเร็วมาก 11.30 น. แล้ว เที่ยงต้องคืนห้องนะ ไหนจะต้องอาบน้ำกันอีก สองคน ใช้เวลาอยู่ เหมือนไปขัดเวลาความสนุกของน้อง น้องได้แต่ปลอบใจตัวเองว่าสนุกแล้วแค่นี้ก็ฟินแล้ว ส่วนเรารู้สึกว่าถ้าอยากก็กลับมาอีกได้ คีรีวง น่ามาซ้ำอีกสำหรับคนชอบเล่นน้ำ ติดใจเส้นทาง ที่ชอบสุดคือการตอนรับดูแลที่ดีมากๆของเจ้าของบ้านโฮมสเตย์ทั้งที่พักด้วย ไม่ได้พักด้วยและที่เจอทักทายระหว่างทาง

คีรีวงไม่แค่อากาศดี แต่คนที่นี่ดีมาก จักรยานจอดที่ไหนก็ได้ไม่ต้องกลัวหาย บ้านที่นอนก็ไม่ต้องล็อคประตู อาหารก็อร่อย ใครชวนมาอีกก็มาอีก ครั้งหน้ามาต้องเอาจักรยานมาเอง เพราะจักรยานมีเกียร์มีแค่ 3 คันให้เช่า ต่อคิวกันก่อนมาพักเลยละ

ขอบคุณเมย์ที่ชวนมาคีรีวง ขอบคุณลุงกับป้าสวนเปี่ยมสุขที่สอนลื่นสไลด์เดอร์ ขอบคุณน้องข้างบ้านที่พาปั่นวนกลมคีรีวง ขอบคุณคนคีรีวงที่ต้อนรับนักท่องเที่ยวได้สมกับชื่อโฮมสเตย์ เรารู้สึกได้ว่าคุณดูแลเราเหมือนน้องคนหนึ่งที่มีพี่คอยตามใจและดูแลความปลอดภัยให้เล่นเพลินอย่างสนุก